خشت اول چون نهد معمار کج --- تا ثریا می رود دیوار کج!!
چـون گـذارد خـشـت اول بـر زمـین مـعـمـار کـج
گـر رسـانـد بـر فـلـک، بـاشـد همـان دیوار کـج
می کـند یک جـانب از خـوان تـهی سـرپـوش را
هر سبک مغزی که بر سر می نهد دستار کج
زلـف کـج بـر چـهـره خـوبـان قـیـامـت مـی کـنـد
در مـقـام خـود بـود از راسـت بـه، بـسـیار کـج
راستی در سرو و خم در شاخ گل زیبنده است
قـد خـوبـان راسـت بـایـد، زلـف عـنـبـر بـار کـج
نـیـسـت جـز بـیـرون در جـای اقـامـت حـلـقـه را
راه در دلـهـا نـیـابــد چــون بــود گــفــتــار کــج
فقر سازد نفس را عاجـز، که چون شد تـنگ راه
راست سازد خـویش را هر چـند بـاشد مار کج
قـامـت خـم بـر نـیـاورد از خـسـیسـی نـفـس را
بـیـش آویـزد بــه دامـن هـا چـو گـردد خـار کـج
هـسـت چـون بـر نـقـطـه فـرمـان مـدار کـاینـات
عـیـب نـتـوان کـرد اگـر بــاشـد خـط پـرگـار کـج
در نـیـام کـج نـسـازد تــیـغ قـد خـویـش راسـت
زیر گردون هر که بـاشـد، می شـود ناچـار کـج
مــی تـــراود از ســـراپـــای دل آزاران کـــجـــی
بــاشـد از مـرغ شـکـاری نـاخــن و مـنـقـار کـج
از تــواضــع کــم نـگــردد رتــبــه گــردنـکــشــان
نیسـت عیبـی گر بـود شـمشـیر جـوهردار کج
وسـعـت مشـرب، عـنان عـقـل می پـیچـد ز راه
مــوج را بــر صــفــحــه دریــا بــود رفــتــار کــج
گـریه مـسـتـانه خـواهد سـرخ رویش سـاخـتـن
از درخــتــان تــاک را بــاشــد اگـر رفــتــار کــج
راست شو صائب نخـواهی کج اگر آثـار خـویش
سـایه افـتـد بـر زمین کـج، چـون بـود دیوار کـج
صائب تبریزی
خیلی عالی بود
قشنگه
خیلی متشکرم بابت شریک سازی چنین اشعار زیبا
بسیار عالی
عاشق شعرشم
منم
بسی دلنشین بود
بسیار زیباااااا ولی دکلمه باشد عااالی تر میشد
بیت اولش ایول داره
واقعارعالی بود
عالیه